De ‘GPS’ als illustratie

<div>Icons made by <a href="http://www.freepik.com" title="Freepik">Freepik</a> from <a href="http://www.flaticon.com" title="Flaticon">www.flaticon.com</a> is licensed by <a href="http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/" title="Creative Commons BY 3.0" target="_blank">CC 3.0 BY</a></div>Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” -Psalm 119:105

Paula ontvangt begeleiding omdat ze erg veel moeite ervaart om in de nabijheid van God te komen. Ze lijdt hier erg onder. Ze heeft als tiener de Heere Jezus aangenomen, en heeft Hem verder heel haar leven radicaal gediend. Ze was actief in het aanbiddingsteam van de gemeente, werkte mee als leiding in kinderkampen, en had een hechte persoonlijke wandel met God. Haar vreugde en haar toewijding waren de inspiratie voor velen.

Ze trouwde met Hans, en samen hebben ze vier kinderen. Nadat de vierde geboren was, kwamen er echter spanningen in hun huwelijk. Ze groeiden langzaam uit elkaar, en gingen elkaar steeds minder goed begrijpen. Paula had de handen vol met het gezin. Hans kreeg promotie, en ging steeds meer tijd op het kantoor doorbrengen. Ook wanneer ze samen thuis waren, zat hij steeds vaker achter de laptop. Net in deze periode kreeg Paula een agressieve kanker.

De intensieve periode van chemo’s en bestralingen die volgde, zorgde er voor dat Hans en Paula gingen beseffen dat niet alleen haar leven, maar ook hun huwelijk bedreigd werd. Dit zorgde er voor dat ze in snel tempo weer naar elkaar toe groeiden. Intussen raakte Paula echter, voor haar gevoel, heel ver bij God vandaan. Ze leidde haar leven nog precies op dezelfde manier als eerst, maar verloor elke vrijmoedigheid om in Zijn aanwezigheid te komen. Haar Stille Tijd, waar ze eerst zoveel troost en kracht uit putte, werd dor en doods. Ze durfde niet meer te schuilen bij haar Maker, en niet meer in gebed tot Hem te naderen. Met haar verstand geloofde ze nog steeds, en had ze nog steeds heilszekerheid, maar in haar emotie voelde ze een steeds grotere angst voor ‘de kleine lettertjes’ van het evangelie: ze was bang dat ze niet goed genoeg leefde, dat ze voor God niet belangrijk genoeg was, en dat ze Zijn stem niet meer kon verstaan. Uiteindelijk werden deze gevoelens van angst zo sterk, dat Paula besloot om hulp te zoeken.

Na een aantal gesprekken kwam Paula met deze geweldige ‘helpende’ gedachte: “Je kan het wandelen met God vergelijken met de GPS in je auto …”. Toen ik Paula vroeg om zich nader te verklaren, zei ze het volgende:

Hij stippelt de weg voor je uit

In onze wandel met God weten we meestal wel wat het einddoel is, maar vinden we het veel moeilijker om te bepalen wat de concrete stappen zijn die we moeten zetten om dat doel te bereiken. We worden gehinderd door de complexiteit van onze situatie, en door allerlei dingen die ons in verwarring brengen. Hierdoor dwalen we soms af, of verliezen zelfs het einddoel uit het oog.

Hij geeft je instructies

Onze GPS geeft ons concrete instructies: hij geeft heel specifiek aan welke richting we uit moeten. Wanneer er op een rotonde meerdere keuzemogelijkheden zijn, dan geeft hij precies aan welke afslag de juiste is. De instructies blijven nooit uit, al komen ze soms wel wat later dan je zelf graag zou willen.

Je krijgt niet de hele kaart te zien

De GPS vraagt je niet om heel de route uit het hoofd te leren. Dat zou veel te moeilijk zijn. Je krijgt op het scherm niet de hele kaart te zien, maar enkel het stukje dat op dit moment relevant is. Wanneer er zich een complexe situatie voordoet (bijvoorbeeld een afslag op de snelweg, of een groot kruispunt) krijg je een meer gedetailleerde kaart te zien, zodat je geen fouten maakt.

Hij ‘herberekent’ wanneer je de route verlaat

Wanneer je door omstandigheden (bijvoorbeeld wegwerkzaamheden), of omwille van je eigenzinnigheid, de aangegeven route verlaat, moet je niet zelf er maar voor zorgen dat je de juiste weg weer terugvindt, maar ‘herberekent’ hij de route, zodat je toch nog op de eindbestemming aankomt (zij het misschien een beetje later…).

Hij wordt nooit ongeduldig of boos

En het allermooiste is dat, hoe vaker wij het ook fout doen, de ‘mevrouw in de GPS’ nooit boos of ongeduldig wordt, maar altijd met ons doorgaat en bij ons blijft, totdat we het einddoel bereikt hebben!

Dirk Lemmens

Met toestemming overgenomen. Oorspronkelijk verschenen in :
Metamorfose, Magazine voor pastoraat en hulpverlening
23e jaargang, 1e kwartaal  2015, nr. 105, p. 7
http://www.metamorfosemagazine.org
© Centrum voor Pastorale Counseling  v.z.w.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.